۱۰ راهنمایی برای پدر و مادرها در جهت تربیت کودکانی که قدردان هستند و لوس نیستند
به عبارت دیگر: چطور یک بچه لوس و ننر تربیت نکنیم
در تجربه های خصوصی خودم اغلب، خانواده های مرفه ای را می بینم که برخلاف ثروتی که دارند، به سفرهای بسیاری که می روند، خانه های زیبایی که دارند و صاحب جدیدترین اسباب، ماشینهای لوکس و اسباب بازیها هستند، برای تربیت بچه هایی که قدردان باشند و لوس نباشند، در کشمکش هستند. آنها از من می پرسند واقعا ممکن است و جواب من است است، “بله اما باید سخت روی آن کار کنید.” من اینها را پدر و مادر خودخواسته می نامم و سیاستهای زیادی لازم است تا این کار به نتیجه برسد.
بنابراین، در اینجا فهرستی از ۱۰ موردی که شما و گروه حامی شما برای تربیت بچه های غیر لوس نیاز دارید تا واضح و مداوم دنبال کنید ذکر شده اند.
و در نهایت اگر یک بچه لوس و ننر دارید، بچه ای که وقتی آن چیزی را که می خواهد به دست نمی آورد بی وقفه نق می زند، گریه می کند و خودش را به زمین می اندازد، شما فقط باید خودتان را سرزنش کنید! حالا اگر همه مواردی را که ذکر شده انجام نمی دهید به هر حال در اقدام وانجام اکثراین رفتارها و شیوه ها تسلیم نشوید.
- اغلب بگویید…نه.
تمرین کنید تا چیزهایی که باعث خشنودی آنها می شوند را به تاخیر بیاندازید و همیشه به راحتی آن چیزی را که می خواهند به آنها ندهید حتی اگر می توانید خیلی راحت آنها را تهیه کنید.
- توقع داشته باشید از شما قدردانی کنند
از اینکه به کودکان خود بیاموزید بگویند لطفا و متشکرم فراتر بروید. به آنها یاد بدهید زمان تشکر حتما در چشمان شما نگاه کنند، به طور مناسب دست دهند، به خاطر چیزهای با محبت و بزرگوارانه ای که به آنها گفته می شود و داده می شود علاقه و قدردرانی نشان دهند. اگر این کارها را انجام ندادند، از آنها بخواهید هدیه را پس دهند (یا به شخص هدیه دهنده یا به شما تا برایشان نگه دارید) و به آنها توضیح بدهید که آنها هنوز آماده دریافت چنین هدیه ای نیستند.
- خودتان از خود گذشتگی را تمرین کنید
به افراد نیازمند لباس و اسباب بازی ببخشید (نه فقط وقتی که راحت است به آن همسایه هایی که بچه های کوچکتر دارند چیزی ببخشید) و بچه های خودتان را وادار کنید تا بخشی از این کار باشند. مرتب به طور خانوادگی این کار را انجام دهید و با هم وسایل را دسته بندی کنید، بسته بندی کنید و ببرید تا بچه ها ببینند که آن وسایل واقعا کجا می روند. و اغلب مواقع این کار را انجام دهید نه فقط در تعطیلات.
- مد نظر داشته باشید با چه افرادی معاشرت می کنید
اگر شما فقط دور و بر خانواده های مرفهی باشید که در پرورش بچه های خودشان همچین قصدی ندارند شما افرادی را دور خودتان جمع کرده اید که در رسیدن به آن نتیجه ای که برایش تلاش می کنید، هیچ کمکی نخواهند کرد. مطمئین شوید خانواده و دوستانی که زمان قابل ملاحظه ای را با آنها می گذرانید دنبال همان ارزشهایی باشند که شما هستید وگرنه بعد از مدتی احساس شکست در هدفتان می کنید.
- کارتهای تشکر بنویسید
بله، با قلم روی یک کاغذ با دست بنویسید! این روزها معمولا ظرفیت بچه ها در توجه کردن کمتر است و به راحتی حواسشان پرت می شود و به آنها آموزش داده نمی شود برای بروز قدردانی حواسشون را جمع کنند و به این مسئله توجه کنند. این کار ساده مهم میتواند تا حد یک مهارت برای آموزش بروز احساسات و اندیشه هایشان پیش برود.
- برای هر زمینی که می خورند آنها را نگیرید
از همان سالهای اول با آنها تمرین کنید تا حوادث طبیعی را بپذیرند، بعضی از تجربه های خودتان را با آنها در میان بگذارید و به آنها چیزهایی را مثل اینکه “زندگی بدون کاستی نیست” بیاموزید. به علاوه آنها را بیش از اندازه در برابر ناامیدی ها حمایت نکنید. شما واقعا باید درک کنید و باور داشته باشید که شکست و زمین خوردن بخشی از روند رشد موفقیت آمیز دوران کودکی است.
- در برابر درخواست آنها برای اینکه از چیزی چند تا بخرید از خودتان مقاومت نشان دهید
فقط به این خاطر که شما می توانید این کار را انجام دهید به این معنی نیست که باید این کار را انجام دهید. مثلا چهار تا عروسک از یک مارک نخرید، فقط یکی بخرید و کاری کنید کودک شما آن چیزهایی را که دارد دوست داشته باشد و به خاطر آنها سپاسگذار باشد.
- با پدر بزرگ و مادربزرگ آنها صحبت کنید و قصد خودتان را به آنها بیان کنید
تمایل خودتان برای داشتن بچه های مودب، قدردان، مهربان و مسئول و روش خودتان را برای رسیدن به این هدف با پدربزرگ و مادربزرگها در میان بگذارید. اگر آنها از آن دسته پدربزرگ و مادربزرگهایی هستند که دوست دارند نوه هایشان را لوس کنند شما به کمک آنها نیاز دارید. از آنها بخواهید که نوه هایشان را با محبت، با زمانی که برای آنها می گذارند، با مهربانی و توجه لوس کنند نه با اسباب بازی، خرج کردن و پول.
۹. ارزش پول را به آنها بیاموزید
- داستان زندگی خودتان را با آنها در میان بگذارید
آخرین داستان را بگویید اما نه بی اهمیت ترین آن را، شما باید به بچه های خود داستان خوشبخت شدن خانواده را بگویید. وقتی در مورد ثروت یا خوشبختی حرف می زنم منظورم همه آن چیزی است که به این مسئله مربوط می شود. اگر ثروت چشمگیری به شما رسیده است داستان اینکه چطور این ثروت بوجود و به دست آمده است را بگویید. اگر خودتان به آن دست یافته اید هم داستان را بگویید، فقط فراموش نکنید اینکه ” هر چیزی را که خودتان نداشتید را به بچه های خود بدهید” همیشه کار خوبی نیست. احتمالا با برخورد به موانع در طول مسیری که در آن فردی که امروز هستید را ساخته اید چیزهای زیادی یاد گرفته اید.
نوشته: دکتر شرلی زیگلر، مشاور و روانشناس
مترجم: ترجمه آنلاین نویسنده، فرنگیس رحیق
ممنون از این مطلبتون
ممنون مطلب خیلی خوبی بود
با تشکر از مطلب خوبتون